Auteur archieven: Dick Evers
Uit het brein van de schrijver vertelt dit blog verhalen die waarlijk hebben plaatsgevonden en totaal ontsproten zijn aan de fantasie van de schrijver.
Lang geleden, gisteren, vandaag of zelfs met een helderziende blik in de toekomst. Vermeende overeenkomsten met ware gebeurtenissen of personen, berusten op louter toeval. Blijft u thuis of reist u mee…?
Wilt u in contact komen met de auteur mail dan naar: info@dickevers.com
“If you want to make everyone happy then don’t become a leader but go sell ice cream!”
Bezoek ook mijn website: Dick Evers
The story of the black hermit.
His religion was being.
In his head he was alone, but not lonely.
His horizon was broader than the world, his worries smaller than an ant.
He hated immortality and those who could make contact with him felt his Chi.
The silence gave him his creativity.
There was the thought and the dancer.
The Female Brush as a sign of the new age. Nothing will be like it has been.
The woman as the new power.
He retired from the speed of life.
In april 2018 heb ik afscheid genomen van de Kunstacademie Maastricht / ZUYD Hogeschool.
Hier een filmpje over mijn afscheid:
https://youtu.be/2zptTvKL80c
Verder stuurde ik een afscheids mail naar een 45 [ex]studenten en een 45 [ex]medewerkers.
Daarop kwamen hartverwarmende reacties binnen waarvan ik u van enkele, anoniem, deelgenoot wil maken:
Den Bosch, 26 april 2450
Expositie Jheronimus Bosch 1000
Der Antoin, de burgemeester van Den Bosch, realiseert zich in het jaar 2450 dat het duizend jaar geleden is dat hun beroemde stadsgenoot Jeroen Bosch geboren werd. Dat moet gevierd worden, want zijn spindoctor heeft gezegd dat dit goed voor het imago van Den Bosch is. Een expo met de naam “Jheronimus Bosch 1000”: die moet er komen.
Daarom wabt hij zijn wethouder van cultuur Jos met de vraag hem een lijst met kunstwerken die Oeteldonk in bezit heeft te lms”en. Helaas bericht der Jos dat de gemeente geen kunst van zijn prominente burger bezit. Der Antoin laat het er niet bij zitten en vraagt wethouder Wim hoeveel kunstwerken hij van Jeroen Bosch in het onder zijn leiding ontwikkelde stadskantoor heeft hangen en/of staan. Die moeten er zijn, want het kantoor is een C2C-gebouw en Bosch schilderde toch op oude keukendeuren? Helaas moet Wim ook negatief antwoorden. Wethouders Vera, Stephan, Hanno en Henk blijken tevens niks van Bosch op kantoor of in privé bezit te hebben.
Feng Shui was een trendy gegeven in die tijd en de opdrachten stroomden binnen. Via onze website reageerde Motivaty of ik in de beurs van Berlage, Amsterdam een lezing voor onroerend goed handelaren wilde geven. Over de opdrachtgever werd nogal geheimzinnig gedaan. Later bleek dat het Bouwfonds te zijn. Ik ontmoette, bij een voorbespreking, de toeverlaat van Bouwfonds directeur Jan van Vlijmen, Nico Vijsma. Een vreemde snuiter.
Er was veel navraag naar onze lezingen en enkele weken voor de manifestatie kwam de vraag of nog een 2e iemand van ons bedrijf lezingen kon geven. Mijn 3 lezingen waren inmiddels volgeboekt. Nou dat kon Sang, mijn medewerker van Chinese afkomst wel doen. Vol goede moed togen we naar Amsterdam. Daar was een soort arena opgebouwd in de beurs met in het midden het podium. Sang stond aan een kant, ik aan de andere. Tussen ons twee achterwanden. De bezoekers kregen een koptelefoon en die aan mijn kant op mij was afgestemd en die aan Sang zijn kant op hem was afgestemd. De bezoekers zagen eruit zoals in die tijd stenenmensen eruit zagen. De makelaars en hun dames op zijn PC Hoofts. De burgemeesters, wethouders en ambtenaren met grijze schoenen met spekzolen onder hun paasbeste C&Atje. Een grote grijze makelaar sprak me naar afloop nog aan over Feng Shui. Hij hield daar geen rekening mee, geloofde er niet in, maar ik had het wel fijn verteld. Dankjewel.
We waren niet zenuwachtig, maar het was wel spannend. We hadden een paar maal geoefend want Sang en ik moesten niet alleen gelijktijdig beginnen maar ook gelijk ophouden.
Dat lukte bijna. Ik was iets eerder achter de coulissen als Sang. Ik vroeg hem hoe het gegaan was en of hij ff in mijn arena wilde kijken op de eerste rij in het midden zat een makelaar type Harry Mens met naast hem een meisje met een filterdun wit mini-jurkje aan. Sang keek. Draaide zich om en zei tegen mij: “Volgens mij staat je microfoon nog aan.”
info over Dick Evers: dickevers.com
Het was in de tijd van flower power. Make Love, Not War. Wanneer het Bloemenmeisje op de Academie voor Kunst en Industrie in Enschede gekomen was weet ik niet. Wij waren met circa 40 studenten, met de nodige problemen, van de Academie voor Industriële Vormgeving in Eindhoven naar de academie in Enschede gegaan. In Eindhoven werd te veel gestaakt.
Misschien was ze er al voordat ik er kwam. Opeens had ik verkering met haar. Het Bloemenmeisje was mooi, lang en leuk. Ze was altijd bij je in de buurt zonder opdringerig te zijn. Je kon leuke dingen met haar doen en ze was voor alles in. Ze zag er ook uit als een Bloemenmeisje, gevlochten bandje of sjaaltje in het haar, hotpants, kaplaarzen of laarsjes en vaak een sjaaltje om haar bovenbeen geknoopt. Daarover dan meestal een lange jas, die goed paste bij mijn ‘Afghaanse jas’.
We liepen dromerig door het bos, gingen naar concerten en alternatieve uitgaansgelegenheden, zaten urenlang te praten over hoe we de wereld konden verbeteren en deden dingen die flower power hippies deden. Het Bloemenmeisje was lief, heel lief. Lees verder
Frans en ik hadden afgesproken in café Club Magnes onder het raadhuis van Gliwice in Polen. Ik moest alleen nog een manier vinden om van het vliegveld Katowice naar Gliwice te komen. Maar geen nood. In de aankomsthal stond een man met een kartonnen bordje “Dick Evers”. Zo was Frans, CEO van UPPU uitzendbureau, nu eenmaal; alles altijd tot in de puntjes geregeld.
Mijn chauffeur vertelde me dat hij me kende van de legendarische UPPU party”s waarvoor ik vaker de presentaties verzorgde. We spraken over de bands, over ZUKI, en over hoe snel Polen veranderde ten opzichte van Nederland. Hij was gullukkug en dat deed me goed. Voor mijn werk voor UPPU kwam ik vaker in Polen en ik merkte dat er een positieve omslag aan de gang was. Lees verder
- 1
- 2